skip to main |
skip to sidebar
Kepala Atas Kubur
Masa kecik-kecik dulu aku selalu ikut abah aku pergi
usrah. Kadang-kadang pergi dekat, kadang-kadang jauh. Sebagai anak yang baik,
chewahh, aku ikut la... dan memang aku sendiri pun suka bonceng motor abah aku
malam-malam. Sejuk berangin je... best. Tau tak usrah tu apa? Bagi sesiapa yang
tak tau, usrah tu macam perjumpaan la. Dalam perjumpaan tu, macam-macam perkara
diperbincangkan, terutamanya berbentuk ilmiah. Perjumpaan begini sebenarnya
menggalakkan pengeratan silaturrahmi sesama kita selain satu cara menyampaikan
ilmu. Itu maksud usrah tu. Usrah tu sendiri adalah satu perkataan arab yang
memberi makna keluarga.
Satu hari tu, macam biasa, aku ikut abah. Kami tak naik motor. Kerana mak aku
ikut sekali, kami berkereta malam tu. Sebenarnya, sebelum tu kami pergi Melaka.
Saja la jalan-jalan sambil shopping lebih kurang... Dalam perjalanan kami balik
tu, singgah la kat tempat biasa sebab abah aku memang ada usrah malam tu.
Kebetulan pulak, ada banyak kereta yang dah parking tepi jalan dekat surau tu.
Ada satu ruang kosong kat tepi jalan, sebelah dengan kawasan kubur. Abah aku
letak kereta kat situ. Aku dan mak tak keluar, sebab cuma ada setengah jam je
lagi majlis tu nak bersurai. Kami sampai lewat sebenarnya...
Mak aku suruh kunci semua pintu kereta. Aku buat la sebagaimana mak aku suruh. Dah lepas tu, aku pandang
ke luar tingkap sebelah kiri. Ada banyak kubur kat situ. Ustaz aku ajar, kalu
kita berada di kawasan kubur, ucapkanlah salam untuk ahli-ahli kubur tu. Kerana
aku anak yang taat, maka aku pun buat la... "Assalamualaikum ya
ahlal-qubr".
Aku ngan mak kat dalam kereta masing-masing buat hal sendiri. Mak diam aje kat
depan. Aku kat belakang pun tak buat apa, cuma mata je melilau ke seluruh
kawasan kubur tu. Hmmm... banyak pokok pisang kat situ. Ada buah ke?
Dengan tak semena-mena mata aku terpaku ke satu kubur berhampiran. Kubur tu
terletak lebih kurang 3 meter je dari aku. Aku jadi tak sedap. Apa tu haa...?
"Makk...!." Mak aku tak menyahut. Aku, nak kata takut tu tak jugak
sebab aku tak nampak sepenuhnya benda tu, cuma samar-samar je. Tapi, dalam
samar-samar tu pun, aku masih dapat mengecam. Aku nampak semacam kepala orang
sedang memandang tepat ke arahku! Letaknya di atas kubur, sebelah batu nesan.
"Makk..." Aku panggil mak, tapi mak diam jugak. Aku dah mula rasa nak
nangis, tapi tak terkeluar. Apa yang aku buat, cuma pandang aje kat kepala tu.
Sekarang memang aku yakin dengan apa yang aku nampak. Kepala tu pulak
seolah-olah senyum kat aku.
Tok! tok! tok!. Aku terkejut tak terkata. Rupanya abah dah sampai, suruh bukak
kunci pintu. Mak aku yang bukakan, dan aku berpaling semula ke arah kubur tu.
Kepala tu masih ada. "Mak.. Abah.. tengok tu!", sambil aku tunjuk ke
kubur tu. Mak abah aku tengok ke situ. "Apa benda ada kat situ?",
tanya abah. "Tak nampak ke? Ada kepala orang kat situ". Aku
berpaling, pandang abah aku. Dia beriya-iya cari muka orang yang aku kata tu. Mak
pun sama. Aku berpaling semula ke arah kubur tu. Tapi... aikkk! dah hilang!
Kepala tu dah tak ada.... Aku tak nampak apa-apa lagi.
"Dah hilangla abah. Tadi ada... betul...". Aku takkan nak bohong abah
aku pulak.
"Alaa... takde apa. Saja along nampak je tu. Takde apa. Along ngantuk tu
kot." Abah aku mungkin taknak aku berasa takut, sebab tu dia cakap gitu.
Aku memang tak takut pun...! Tapi itu cuma cakap kat mulut je la kan... dlm
hati, tuhan saja yang tahu.
Bila dah sampai kat rumah, aku tanya mak, kenapa dia tak menyahut aku panggil
tadi. Mak kata dia tertidur laaa... Alaahai, kesian mak aku. Dia penat agaknya.
Takpela. "Tapi betul ke mak tak nampak kepala tu tadi?". "Mana
ada... takde apa pun. Kubur tu memang la ada...". Entah. Aku diam je.
Tak lama lepas tu, aku dah lupa sebab apa, aku singgah kat surau tu waktu
zohor. Senyap-senyap, aku pergi semua ke tempat abah parking kereta hari tu.
Aku perhatikan betul-betul. Aku tak nampak kepala, tapi aku nampak ada huruf
nun besar kat kubur tu. Alaa... kan sesetengah orang ada pasang macam dinding
kubur yang warna putih tu... tapi sekarang dah kurang dah kan. Ada tertulis
ayat kat dinding tu, hujung ayat tu ada huruf nun. Aku dah lupa ayat apa yang
tertulis kat situ. Aku pergi panggil abah, dan tunjukkan kubur tu. Haahahaha...
dia gelakkan. "Kan abah dah kata, takde apa-apa. Along nampak huruf nun tu
je hari tu...". Sebagai anak yang tak melawan mak bapak, aku diam je. Tapi
dalam kepala aku, dah ada jawapan. Kalau aku nampak huruf nun, macam mana dia
boleh naik bertenggek atas kubur? Dah tu senyum kat aku pulak tu... Nun tu
duduknya kat dinding kubur, bukan atas kubur!
Kisah kepala atas kubur ni berlaku dah lama.Tapi aku tak
boleh lupa sebab aku sendiri yang mengalaminya. Sampai ke hari ni, aku tak tau
apa sebenarnya yang aku nampak tu. Tapi kalau pun betul memang ada makhluk
sebegitu yang aku nampak, aku tak hairan. Makhluk halus memang dicipta. Kuasa
Allah tu teramat besar.

haha amacam cite aq ok..?? terbaik ke apa haha..?? ehh korang rumah korang ada x kubur lama ke..?? klu ada cuba la malam2 gi tinjau2 yelah mana tahu tiba2 mlm tu ada lak dpt kawan baru hahaha...ehh aq nampak ada sesuatu la kat blakang korang tu ...ehh korng ajak kwn korang tgk sama ke..??cer korang tgk tu betul2 berdiri blakang korang ...rambut panjang la cantikk woooo....ayokkk ada org teman korang baca xtahu mlm nii korang tido la ngan dia ea ...ayokk xtahu...